Brama Wielka zwana Gryfem [1]

Brama Wielka zwana Gryfem w obecnym miejscu została usytuowana za czasów Jana Klemensa Branickiego. Doskonale koresponduje z wprowadzonym do rezydencji ikonograficznym programem apoteozującym hetmana Branickiego jako antycznego herosa. Kształtem przypomina łuk tryumfalny, na którego szczycie króluje złoty Gryf - symbol rodu Branickich. Bramę ozdabiają elementy świadczące o potędze rodu hetmańskiego, m.in. panoplia.

Z Bramą Wielką wiąże się ciekawa historyjka opowiadana przez szlachcica Franciszka Biłgorajskiego. Za sprawą Branickiego przestawiono bramę w przeciągu kilku dni z miejsca, w którym ona pierwotnie stała (tutaj gdzie obecnie są Herkulesy), na obecne. Chciano zrobić niespodziankę pewnemu dyplomacie francuskiemu, którego wcześniej hetman wyprawił na polowanie. Gdy po kilku dniach dyplomata powrócił do pałacu nie mógł się nadziwić, że tak dużo się zmieniło podczas jego nieobecności.
W XIX wieku, za czasów bytności Instytutu Panien Szlacheckich, bramę ogołocono z ozdobnych elementów, zdjęto nawet złotego Gryfa, a na jego miejscu zamocowano blaszaną chorągiewkę. Złoty Gryf powrócił na swoje miejsce dopiero w 2006 roku.