| Historia białostockiej rezydencji rozpoczyna się w XV wieku. Na pograniczu Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego, w pobliżu węzłów komunikacyjnych, nad rzeką Białą (historycy wymieniają także nazwę rzeki – Białystok), rozległe dobra otrzymał prawdopodobnie od Zygmunta Kiejstutowicza lub jego syna, bojar żmudzki Jakub Raczko Tabutowicz. | |||
Według badaczy dziejów białostockich pierwsza osada została założona na wzgórzu, w miejscu dzisiejszego kościoła farnego. Dopiero synowie Raczki, rozdzielili miedzy siebie ojcowskie dobra. Powstały wówczas odrębne majętności. Tereny, na których stoi obecnie pałac, przypadły Mikołajowi zwanemu Michną. Wdowa po Mikołaju – Katarzyna Wołłowiczówna wyszła powtórnie za mąż, za Piotra Wiesiołowskiego, oboźnego koronnego. |
| ||
