.jpg)
Szanowni Państwo ,
Świat współczesny to coraz bardziej miejsce spotkań i konfrontacji przedstawicieli różnorodnych kultur i religii, które zachodzą w sferze gospodarki (kontakty handlowe, wspólne przedsięwzięcia ekonomiczne itp.), wymiany kulturowej w zakresie działań artystycznych (podejmowania wspólnych projektów, udostępniania sobie nawzajem dorobku i bogactwa dziedzictwa poprzez akcje popularyzatorskie i translatorskie), jak również na poziomie codziennych kontaktów międzykulturowych i interkonfesyjnych, związanych z procesami migracji (dobrowolnych i wymuszonych), małżeństw mieszanych, rodzin wielowyznaniowych.
W każdej części naszego kontynentu, ludzie z różnych środowisk etnicznych, religijnych i kulturowych wspólnie budują społeczność. Wydaje się oczywiste, że różnorodność kulturowa jest integralną częścią Europy.
Wszystkie te aspekty współczesnej rzeczywistości stawiają przed pracownikami ochrony zdrowia wymagania związane z poszerzaniem zakresu wiedzy o korzeniach, stanie i dynamice obecnych procesów kulturotwórczych. W ostatnim czasie obserwuje się w Europie szczególnie nasilone ruchy migracyjne ludności z różnych obszarów Afryki, Azji czy Bliskiego Wschodu. Zjawiskom tym w sposób naturalny towarzyszy migracja kultur. Można oczekiwać, że osoby związane zawodowo z ochroną zdrowia będą musiały wśród swoich kompetencji doskonalić również umiejętność przyjęcia adekwatnej postawy wobec pacjentów prezentujących kulturę odmienną od typowej kultury Zachodu.
Trudności o charakterze kulturowym, jakie pojawiają się w procesie budowania relacji personelu medycznego i pacjenta obcokrajowca, są tym większe, im niższy jest stopień kompetencji kulturowej leczącego i leczonego. Przekonania, praktyki i różnice kulturowe dotyczą nie tylko preferowanych strategii radzenia sobie z tymi problemami, ale w znaczny sposób wpływają na przebieg leczenia oraz kształtują definicje i interpretacje problemu, formułowane nie tylko przez pacjenta, ale także przez personel medyczny.
Przedstawiciele różnych religii mają bowiem odmienne potrzeby podczas choroby oraz pobytu w szpitalu i w związku z tym, osoby zajmujące się opieką nad nimi i ich leczeniem powinny być odpowiednio przygotowane do udzielania wsparcia, szczególnie potrzebnego w tym okresie. Sposób postrzegania obcokrajowców przez personel medyczny w Polsce zależy jest od kraju pochodzenia migrantów i formy korzystania ze świadczeń medycznych. Pacjenci z Europy Zachodniej i ze Stanów Zjednoczonych oraz osoby korzystające z prywatnej służby zdrowia są odbierane zdecydowanie lepiej od cudzoziemców w procedurze uchodźczej, korzystających z usług w ramach umów między świadczeniodawcami a Urzędem do spraw Cudzoziemców.
Pracownicy ochrony zdrowia muszą mieć możliwość zapoznania się oraz przedyskutowania problemów wynikających z różnic kulturowych swoich podopiecznych oraz zdobyć umiejętność reagowania na nie zgodnie z ich etyką zawodową. Powinni więc systematycznie uzupełniać swoją wiedzę, aby móc w swej codziennej pracy uwzględniać poszanowanie zróżnicowania kulturowego i religijnego.
Brak wrażliwości pracowników ochrony zdrowia na różnice kulturowe pacjentów powoduje bowiem zagrożenie dla poszanowania godności osoby pacjenta.
W chwili obecnej nieliczne uczelnie wprowadziły zajęcia z tego zakresu na studiach, a niedalekiej przeszłości na żadnej nie były poruszane te zagadnienia.
Celem studiów będzie dostarczenie pracownikom ochrony zdrowia wiedzy na temat czynników kulturowych/religijnych danej społeczności, aby odpowiednio je uwzględniali w procesach planowania i realizowania opieki nad pacjentem
Serdecznie zapraszam i zachęcam do rejestracji na stronie internetowej rekrutacji
dr Andrzej Guzowski,
Kierownik Studiów podyplomowych
